Devletin yaptığı ve yapmadığı şey olarak tanımlanan kamu politikaları tarihten günümüze kamu politikaları belgeleri ismiyle başlayıp, İkinci Dünya Savaşı sürecinde yöneylem araştırmaları kullanımının yaygınlaşması, istatistik ve matematiğin de politika yapımı süreçlerine dahil edilmesiyle beraber klasik politika belgelerinden bir adım öteye geçmiş ve kamu politikası analizi ortaya çıkmıştır. Akabinde de kamu politikaları yapımı, uygulaması ve analizine ilişkin çalışmalar ortaya çıkmıştır. Günümüzde kamu politikaları üretimi, uygulaması ve değerlendirilmesi ayrı bir analiz süreci olarak incelenmektedir. Geleneksel olarak kamu politikalarının yapımında rasyonel yaklaşım (en faydalı olanı seçme), artırımcılık yaklaşımı (eskinin üzerine bina etme), kurumsal yaklaşım (kurumsal gündeme dayalı politika), elit teorisi (seçkinlerin politika üretmesi), kamu tercihi teorisi (kişisel faydanın ön plana çıkması) gibi modeller bulunmaktadır. Kingdon, gelenekselden modelden ayrılan çöp kutusu modelini (örgütsel anarşi içerisindeki belirsizlikler) kullanarak yaptığı saha çalışmalarının neticesinde çoklu akımlar çerçevesini ortaya atmıştır. Çoklu akımlar çerçevesi sorun, politika ve siyaset olmak üzere üç akımdan oluşur. Çoklu akımlar çerçevesine göre mevcut soruna ilişkin ilk ilkel siyasa topluluğundan müteşekkil politika akımı ortaya çıkar, soruna ilişkin neler yapılabileceğini de içerisinde barındıran siyaset akımıyla beraber siyasa girişimcisinin de sürece dahil olmasıyla politika penceresi açılır. Kingdon bu süreçleri birbirinden bağımsız olarak ele alır aynı zamanda politika girişimcisi bu akımları bir araya getirip politika penceresini de açan kişidir. İdeal durumda bu akımların hepsinin bir arada olması beklenirken ampirik çalışmalar her zaman her akımın yer almadığını göstermektedir.