OTAM (Ankara Üniversitesi Osmanlı Tarihi Araştırma Merkezi), no.19, pp.13-31, 2006 (Peer-Reviewed Journal)
Tanzimat devrine kadar, Osmanlı Devleti’nde vakıflar, kendilerine
vakıf hukukunun verdiği geniş yetkilere dayalı olarak, kurucuların
vakfiyelere koyduğu hükümlerle, mütevelli ve nazırlar tarafından yarı
özerk bir statü ile idare edilmişlerdir. İkinci Mahmud döneminden
itibaren Osmanlı Devleti’nin idarî yapısında tâkip edilmeye başlanan
merkeziyetçi siyâset, vakıfların idaresine de yansımıştır. İmparatorluk
bünyesinde önce başkentte Evkaf Nezâreti kurulmuş, daha sonra bu
nezârete bağlı olarak, eyaletlerde Evkaf Müdürlükleri
teşkilâtlandırılmıştır. Bu merkeziyetçi yapılanmanın paralelinde vakıfların
özerk yönetimlerine son verilerek, onlar da merkezî yönetim ve denetime
alınmışlardır